W Piaskach znajduje się Kościół neogotycki, z dwiema wieżami, zdobiony opaskami gzymsowymi i blendami, z przyporami. W 1945 roku używany jako magazyn zbożowy, od 1981 roku filia parafii w Turznicach.
Na uwagę zasługuje także piękna, wielka plebania z czasów budowy kościoła. Na jej ścianie umieszczono tablice upamiętniającą prace społeczne mieszkańców - warto zwrócić uwagę na ten relikt minionych czasów.
Warto też spojrzeć na zabytkowe budynki szkoły.
 
Więcej informacji
 
Wieś Piaski położona jest na terenie Basenu Grudziądzkiego, w odległości około 7 km na płd. wschód od Grudziądza i 1,5 km na północny zachód od Turznic. Sąsiaduje z sołectwami Turnice, Biały Bór, Skarszewy, Węgrowo.
Wieś ta została założona między r. 1773 a 1787 na gruntach majątku Turznice, po sekularyzacji dóbr klasztornych należących od 1637 r. do klasztoru benedyktynek w Grudziądzu.
Wg topografii Goldbecka w 1789 r. Piaski były wsią o 4 dymach, własnością królewską, do której w końcu. XIX w. należało 471,71 mórg obszaru, a w 1905 r. - 120, 2 ha.
W roku 1900 na gruntach wsi zbudowano kościół oraz założono duży cmentarz dla gminy ewangelickiej, obejmującej mieszkańców sąsiednich wsi: Biały Bór, Kobylanka, Pastwisko, Skarszewy i inne. We wsi znajdowała się szkoła ewangelicka, karczma, a najbliższa stacja pocztowa była w Grudziądzu.
Po 1939 r. wsie Piaski i Linarczyk zostały administracyjnie połączone pod wspólną nazwą Conradsfelde i przynależały do parafii katolickiej w Błędowie
Od początku istnienia wieś miała rozproszoną zabudowę w typie rzędówki bagiennej.
 
W 2006 roku liczba mieszkańców liczba wynosiła 592 osoby
 
Krajobraz wsi
 
Krajobraz wsi podmiejski, z dużą ilością działek budowlanych w kierunku Grudziądza, a przede wszystkim z bogactwem lasów mieszanych w kierunku Hanowa i Daszkowa. Teren jest pagórkowaty, urozmaicony. Przez teren wsi biegnie wąska struga o nazwie Maruszaka, regulująca stan wód opadowo - gruntowych.
Na terenie Piask znajduje się mały zbiornik wodny związany z systemem melioracyjnym obejmującym użytki zielone o nazwie Jezioro Opalczysko.
 
Środowisko kulturowe
 
Od początku istnienia wieś miała zabudowę rozproszoną w typie rzędówki bagiennej.
Konserwatorską ochroną przez wpisanie do rejestru zabytków objęte są głównie obiekty architektury i budownictwa, w tym obiekty sakralne tj. dawna szkoła podstawowa, murowana z początku XX w, budynek poczty, murowany z początku XX w. oraz drewniano - murowana chata z początku XIX w.
Na terenie wsi Piaski istnieje cmentarz ewangelicki założony w końcu XIX w, w chwili obecnej nieczynny. Cmentarz posiada czytelne granice pierwotnego układu przestrzennego, w obrębie, którego zachowały się liczne tumby nagrobne i mogiły, z których najstarszy zachowany nagrobek datowany jest na 1895 r. Na cmentarzu bez wpisu do rejestru zabytków chroniony jest otaczający go drzewostan oraz sepulkralia.
Oprócz powyższych obiektów na terenie wsi Piaski znajduje się wiele zabytkowych budynków mieszkalnych wybudowanych w II połowie XVIII w, które stanowią zwartą zabudowę miejscowości.
 
Dziedzictwo religijne i historyczne
 
Piaski  - nazwa niemiecka Piasken. W 1788 roku rząd pruski wydzierżawił część ziem osadnikom pruskim. W 1868 roku wieś obejmowała obszar 471 mórg, we wsi było 26 budynków, 13 domów mieszkalnych, 98 mieszkańców (ewangelików), na miejscu była szkoła i parafia ewangelicka. W 1900 roku wybudowano z  cegły kościół neogotycki dla wspólnoty ewangelickiej, do której należał do 1945 roku. Następnie przejął go Państwowy Zakład Zbożowy, który urządził w nim magazyn. W 1949 roku kościół, zniszczony w 40 % przejęła katolicka parafia w Turznicach. Od 1981 roku służy on jako świątynia katolicka - filia parafii w Turznicach. Przy kościele znajdują się zachowane relikty mogił, pochodzące z cmentarza ewangelickiego.