WIEŚ wzmiankowana była już w okresie wczesnośredniowiecznym. Być może obecne Białochowo to dawny gród obronny "Belichow", zdobyty przez Bolesława Chrobrego, znajdujący się w granicach ówczesnej Pomezanii. Gród, przez pewien czas będący w posiadaniu Prusów, ostatecznie w 1237 roku zdobyty został przez Krzyżaków. Z roku 1268 pochodzi pierwsza wzmianka o zamku w Białochowie, którego posiadaczem był szlachcic pomezański - Jonos zwany Janisem (prawdopodobnie wtedy był to drewniany gródek obronny). Po częstej zmianie właścicieli w roku 1800 Bernard Henryk von Klinggräf otrzymał Białochowo w wieczystą dzierżawę, którą później zamienił na własność. W majątku przebywał król pruski Fryderyk Wilhelm III, królowa Luiza, a w czasie kampanii napoleońskiej stacjonował tu francuski generał Rouyer. W roku 1845 majątek nabyła rodzina Falkenhayn i w jej ręku pozostał do 1945 roku. Nowi właściciele Białochowa wznieśli klasycystyczny pałac (zapewne w miejscu poprzedniego) i otoczyli go parkiem. W obiekcie tym mieści się placówka opiekuńczo-wychowawcza. W Białochowie znajduje się kilka pomników przyrody: m.in. wychodnia piaskowców plejstoceńskich, aleja śródpolna drzew składająca się z 207 okazów i skupienie 3 dębów. W pobliżu wsi utworzone zostało jedyne na terenie województwa kujawsko-pomorskiego stanowisko dokumentacyjne.