WIEŚ nadana biskupowi pruskiemu Chrystianowi przez Konrada Mazowieckiego w 1222 r., w czasach krzyżackich była wsią rycerską, a po 1466 r. miała wielu zmieniających się właścicieli, m.in. w XVII w. w rękach Weyherów, w XVIII - Trzcińskich, a w XIX w. Rybińskich.

PAŁAC zbudowano w latach 1862-1864 według projektu arch. Arnolda Hausa dla Leona Rybińskiego. Murowany, dwuskrzydłowy. Od wschodu parterowa część frontowa z tarasem i wieżyczką, a od południa skrzydło piętrowe dobudowane w 1910 r. W obu skrzydłach w sieniach znajdują się kasetonowe stropy z rozetami. Po zewnętrznej stronie pałacu widoczny gzyms z drewnianymi kroksztynami oraz kasetonami i rozetami w środku. Wieżyczka została nakryta kopulastym daszkiem i ozdobiona czterema sterczynami. Neogotycka KAPLICA pw. św. Wawrzyńca została zbudowana w tym samym czasie co pałac, nad stawem na niewielkim półwyspie. Murowana z cegły i orientowana z absydą od wschodu zakończoną trójbocznie oraz z niewielką kwadratową kruchtą po stronie zachodniej. W zachodnim szczycie we wnęce umieszczono figurkę patrona. Nad wejściem do kruchty znajduje się płaskorzeźba z główką aniołka, dwoma gryfami, monogramem IHS i datą 1688, co wskazuje na istnienie w tym miejscu kaplicy z XVII w. W salowym wnętrzu trzy ołtarze - główny i dwa boczne - wszystkie rokokowe. Pałac otacza PARK o powierzchni, ok. 20 ha ze stawem w południowo-wschodniej jego części i z ciekawym drzewostanem. Od wschodu na drodze do pałacu stoi murowana, klasycystyczna brama z przejazdem między parami kolumn i filarów, dźwigających szczyt ze zniszczonym fryzem i kartuszem herbowym. Bramę zdobią kamienne wazony i urny.