TEMAT: 18 lipca 2015 - Pod Grunwald!!! Kto w Boga wierzy!!! :)

Danka, byłaś bardzo, BARDZO dzielna na tej wyprawie i zapewniam Cię, że ta dwusetka to nie jest Twoje ostatnie słowo... ale rzeczywiście niczego już ani sobie, ani nikomu nie musisz udowadniać
Całe zamieszanie z Twoim zaginięciem (ostatecznie przecież na szczęście zabawne ) wyniknęło z tego, że nie zauważyłaś dużego przejazdu kolejowego. To ta informacja kazała nam szukać Cię "w tył" a nie "do przodu" Ostatecznie jednak to własnie dzięki temu "zaginięciu" dokręciłaś swoją dwusetkę I teraz już wiesz, skąd się wzięło powiedzenie: "nie ma tego złego,co by na dobre nie wyszło"

Dziękuję wszystkim za pomoc i wsparcie, w szczególności Andrzejowi - sldtwa, którzy wierzył że dam radę w tak słonecznej pogodzie przejechać 200 km.
Niestety dopadł mnie kryzys motywacyjny, który ujawnił już się podczas posiłku na stacji w Kurzętniku. Przez to przestałam myśleć momentami racjonalnie. Przepraszam jednocześnie za zamieszanie związane z moim zagubieniem, na zawsze zapamiętam nazwę miejscowości Biskupiec, nie mylić z Bukowcem Dzięki za dzielne poszukiwania mojej osoby, jednak chyba raczej będę się starała nie jeździć nocą. Moim wybawieniem okazała się żoną Marcina HD - dla mnie to istny anioł stróż, dzięki któremu miałam możliwość wrócić samochodem do Grudziądza bo gotowa byłam zaczekać w Biskupcu do brzasku i wtedy sama wrócić do domu.
Po ustanowieniu mojej kolejnej życiówki chyba zacznę jeździć na wyprawy do 150 km i wracać jeszcze za widnego. Pomimo, że przygoda była super i jak zawsze wyśmienite towarzystwo to czułam się po powrocie do domu bardzo rozbita i całą niedziele dochodziłam do siebie, bardziej psychicznie niż fizycznie.
Do zobaczenia na nieco krótszych wyprawach

Ja tak zaczepnie Wiesiu zebys nie mial problemu z wyborem dystansow na ktore chcesz jezdzic Jestes milym gosciem na kazdym dystansie

Dzięki organizatorom za pomysł wypadu i jego realizację, Maryli za to, że zgodziła się wstać w sobotę o tak wczesnej porze, żeby umilić nam wyprawę poczęstunkiem a wszystkim uczestnikom za przyjemnie spędzony dzień, niektórym nawet za wspólnie spędzoną noc. Wszelka nadinterpretacja dotycząca wspomnianej nocy jest nieuprawniona.
PS Dzięki Bartku za wiarę w moje możliwości. Nieskromnie przyznam, że choć pokonanie nieco ponad 250 km nie sprawiło mi (czemu sam się dziwię) żadnych problemów, a dzisiaj nie odczuwam absolutnie żadnych negatywnych skutków wyprawy (nawet najmniejszego bólu mięśni) to raczej ani w tym ani w następnych sezonach nie planuję poprawiania tego wyniku. Świadomość, że mógłbym więcej w zupełności mi wystarczy. Po co to weryfikować, a nuż się nie uda?
Czas szaleństw w moim wydaniu uważam za definitywnie zakończony. Teraz pora na przyjemności, czyli nieśpieszne szwendanie się i sycenie wzroku "pięknymi okolicznościami przyrody", czyli wyłącznie za dnia. Noc jest od spania.

a ten link otrzymałem pod naszym filmikiem na YT

Każdy pretekst jest dobry zeby zorganizowac wyprawe dla milosnikow dlugich dystansow i spedzania calego dnia na rowerze Tym razem byla to zaproponowana przeze mnie inscenizacja bitwy pod Grunwaldem - pomysl chwycil i cale stado rzucilo sie do planowania i organizacji W tym miejscu dzieki dla Marcina i sldtwa za rozpoczecie i dociagniecie wyprawy do konca. Stawila sie zadziwiajaca liczba harpaganow i kandydatow na harpaganow Plan udalo sie zrealizowac - gratulacje szczegolne dla :

Danki - za dlugo oczekiwane nakrecenie swojej pierwszej 200stki
Anety - za to ,ze przyszlo dziewcze z malym plecaczkiem - powiedzialo ,ze ma rekord 70km a nastepnie z usmiechem na ustach walnelo sobie 200km
Adama - moj zacny kolega ktory w przeciagu dwoch miesiecy przeskoczyl od 70km poprzez 140km zeby kiwajac palcem w bucie walnac wczoraj ponad 250km
Galla - za znaczne podciagniecie swojego rekordu odleglosci i jak mniemam nie jest to jego ostatnie slowo w tym sezonie

Reszcie weteranow dziekuje za towarzystwo. Jechalo sie calkiem niezle - plenery przepiekne,podjazdy nie takie straszne i o dziwo w dodze powrotnej jakby dwa razy wiecej zjazdow niz podjazdow Strasznie lubie nocna jazde w rzeskim powietrzu po dobrej jakosci asfaltach - wczoraj wszystko to mialem przez ladnych kilka godzin. Za tydzien powtorka - moze w nieco mniejszej formie bo albo bedzie to Malbork z odkryta przez nas przepiekna trasa nad Nogatem lub niebanalny Hel z podroza tramwajem wodnym Szczegoly wkrotce Do nastepnego...

zasadniczo wszystko napisał kierownik
ja dziękuję wszystkim za miłe rowerowanie, szkoda mi straszni że zdechło mi kolano i musiałem wzywać assisnatce
przy okazji zabraliśmy dziewczyny i spokojnie ukończyliśmy wyjazd...... w moim przypadku wyszło... w/g endomondo 198,52 km


a tu standardzi coś w HD od HD dzięki jeszcze raz wszystkim i do następnego.....

Czas na parę słów, na temat naszej wczorajszej wyprawy na Pola Grunwaldzkie.
Właściwie zostałem kierownikiem tej wyprawy niechcący i przez przypadek
Poczatkowo przygotowywał ją przecież MarcinHD i miała prowadzić w zupełnie inne rejony, potem Bartek zaproponował zmianę planów na Grunwald, a potem ja zapodałem projekt trasy... no i stało się
Wyprawę, jak pamiętacie dedykowaliśmy 10 rocznicy powstania GSR, co przypadało właśnie w dniu naszej eskapady. Z tej okazji zorganizowaliśmy nawet pożegnanie Grudziądzkiej Chorągwi "chlebem ze smalcem, solą i ogórkiem kiszonym".
Na skutek drobnych nieporozumień do pożegnania doszło nie w Wielkich Lniskach, jak planowałem, ale dopiero w Nicwałdzie.
Tłumów żegnających nie było (na chleb ze smalcem skusił się tylko Andjas), ale chleb skonsumowali uczestnicy wyprawy i rześko pomknęli dalej.

Do udziału w Choragwi Grudziądzkiej stawili się:
Danka
Aneta
Wojtino
Pieter
Bartek
Andrzej
Adam
Gall
MarcinHD
sldtwa

i jako odprowadzający
Andjas

Nie obyło się bez dętkowych przygód
Najpierw klejony był rower Anety, potem panę złapał Bartek, a zaraz potem Marcin, który jednak udowodnił, że można na pękniętej dętce przejechać 100 km i za klejenie wziął się dopiero podczas bitwy.
Chrzest bojowy przy okazji przeszła nabyta w Lidlu pompka (nożna), która spisała się doskonale.
Przy okazji prowadzono zażarte i wielce naukowe debaty na temat tego, do czego służy powietrze w dętce rowerowej i jakie ciśnienie jest najwłasciwsze . Celował w tym zwłaszcza Wojtino .
Szybko ujwaniły się też wśród uczestników ciągoty, żeby trasę Kierownika "wzbogacić i urozmaicić". Kosztowało nas to oczywiście parę nadłożonych kilometrów
W doskonałych humorach, często popasając mknęliśmy w kierunku Biskupca (ta miejscowość jeszcze raz zapisze się w historii tej wyprawy), Bratiana i wreszcie Lubawy. Tam żar lejący się z nieba dał już się trochę we znaku, więc krótkie odświeżenie w lubawskiej fontannie i dalej.
Nagle ni z tego ni z owego rozpętała się burza, która niemal na przedpolach Grunwaldu usiłowała zatrzymać rwącą się do bitwy Chorągiew.
Nic z tego, przeczekaliśmy nawałnicę w przytulnej wiacie na placu zabaw i o czasie zameldowaliśmy się na grunwaldzkich polach.
Nie jest więc prawdą, że podobno tradycją grudziądzkiej Choragwi było spóźnianie się na pole bitwy i docieranie nań dopiero na branie jeńców, gwałcenie kobiet i plądrowanie taborów. Wierutne kłamstwa

Bitwa przy pięknej pogodzie, sporych tłumach oglądających po raz 605 zakończyła się walnym zwycięstwem polskiego oręża i wielkiego króla Władysława.
Odwrót rozpoczęliśmy z pewnym opóźnieniem. Wtedy też od drużyny postanowili odłączyć się Wojtino i Andrzej, którzy spieszyli się do swoich obowiązków.
Reszta próbowała dotrzymać im jakiś czas kroku korzystając z mądrości wojtkowego Alladyna, szybko jednak wylądowaliśmy na bezdrożach i szukając dróg odwrotu wielkim łukiem wróciliśmy do ... Lubawy. Wydłużyło to całą wyprawę o ... małe 30-35 km.
Swobodne tempo, częste popasy dokończyły dzieła i dalszy powrót odbywał się w nieprzebranych ciemnościach (staje się to powoli naszą tradycją )
Na dodatek pojawiły się drobne kryzysy motywacyjne, a u Marcina odezwała się kontuzja kolana, która uniemożliwiła jazdę. Z odsieczą przybyli oczywiście niezawodna żona z synem, którzy zabrali kontuzjowanego Marcina z trasy, a przy okazji również obie nasze "rycerki" Anetę i Dankę.
Nie odbyło się oczywiście bez mrożących krew w żyłach wydarzeń.
W głębokich ciemnościach zgubiliśmy Dankę.
Na skutek podanych z typowo kobiecą precyzją danych namiarowych , pojechaliśmy jej szukać dokładnie w przeciwnym kierunku niż należało
Wszystko zakończyło się jednak szczęśliwie, a dzięki zagubieniu Danka wreszcie podkręciła swoją życiówkę na poziom magicznej "dwusetki".
Ze wskazania mojego Endo wynika, że w miejscu, w którym została odnaleziona miała przejechane 204 km.
Po tych mrożących krew w żyłach przeżyciach reszta ekipy sprawnie współpracując najkrótszą drogą śmignęła do domu i po przejechaniu ok. 250 km udała się na zasłuzony odpoczynek . Nawet nieprzyjazna rowerzystom za dnia DK16, w nocy okazała się bardzo "przyjazna".

Nasza grunwaldzka wyprawa była też istnym festiwalem "życiówek". Dwie kolejne dziewczyny dołączyły do klubu "200", a w przypadku Anety oznaczało to kilkakrotne przebicie dotychczasowego rekordu (70 km).
Życiówki odnotowali też: Gall i Adam, którego tegoroczne "progresy" są imponujące.
Wielkie gratulacje i podziękowania dla wszystkich uczestników, szczególnie obu dzielnych dziewczyn.
Dziękuję też mojej żonie za poranny poczęstunek w Nicwałdzie i żonie i synowi Marcina za pomoc w potrzebie.

Matołka proszę o link do galerii, do której wrzucimy parę fotek.

No i do natępnego...

do zobaczenia jutro

Przypominam, że punktem startu jest Stacja Shell przy zbiegu Średnicówki/Łyskowskiego/Waryńskiego.
Czas: 6:00
Chleb ze smalcem (mojej roboty) - o 6:30 w Wielkich Lniskach
Dalej jak Bóg da, prosto pod Grunwald ...

Gall zbieraj się zbieraj ... Mam z Tobą do pogadania

Wpisuję się warunkowo. Jeśli rano będę się czuł OK to jadę. Rokowania są dobre, ale wolę zostawić sobie małą furtkę.

Z rozmowy z Adamem wiem, że też się wybiera, więc może skromna dyszka się uzbiera

Danka napisał:
1. sldtwa
2. Bartek
3. MARCINHD
4. pieter
5. Danka - BRAWO!!!
6. wojtino
8. Aneta


Danka nie będziesz już sama

sldtwa napisał:


Oj kusicie tym chlebem ze smalcem, żeby naszych rycerzy na swoich rumakach odprowadzić, aby pomknęli pełni sił na pola bitwy

sldtwa napisał:
Bardzo chętnie wziolbym udział choć symbolicznie do czego zachęca Sldtwa aby uczcić rocznicę Ale nadczym ubolewam w tym czasie nie będzie mnie w Grudziądzu
Z rowerowym Pozdro
Maly

Chetnie bym wsparla Danuske w tej wyprawie ale nie pisane mi... w zeszlym roku tez sie wybieralam ale caly dzien padalo i odpuscilam, a bylam rzut kopia bo w Olsztynie.Uwazajcie na konie co Wam nie zardzewieja bo lubi tam padac w tym dniu i pilnujcie Danuski pozdrowionka

Danka napisał: no ludzie! gdzie Wasza gotowość bojowa? wici rzucone, larum grają...
Dziewczyny! Jeśli nie teraz, to kiedy?

W miejscowości Wielkie Lniska przewidujemy uroczyste pożegnanie grudziądzkiej choragwi, która rusza na wsparcie ... króla Władysława Jagiełły w jego zmaganiach z krzyżacką nawałą. Kto wie, czy to niespodziewane (i przemilczane w historii) wsparcie nie przesądziło o losach bitwy...
Wojów, wójny i żegnajacych zapraszam na kęs chleba ze smalcem i ogórkiem kiszonym do miejscowości Wielkie Lniska na rogatkach Grudziądza.
Uczcimy w ten sposób chwalebną rocznicę 10 lecia naszej ukochanej Grudziądzkiej Strony Rowerowej.

pl.wikipedia.org/wiki/Johann_von_Sayn swój chłop

Proponuję, aby naszą wyprawą pod Grunwald uczcić 10 rocznicę powatania Grudziądzkiej Strony Rowerowej, która jak powszechnie wiadomo urodziła się właśnie 18 lipca 2005 roku.

Wzywam wszystkich korzystających z naszej kochanej GSR do choćby symboliczanego udziału (np. do miejscowosci Wielkie Lniska) w naszej jubileuszowej wyprawie.

Bartek napisał:
Zawsze możemy skoczyć na jajecznicę do Andrzeja w Iławie... hahaha?

Danka napisał: 6. wojtino

1. sldtwa
2. Bartek
3. MARCINHD
4. pieter
5. Danka

Danka, możliwości ewakuacji jest więcej (chociażby Biskupiec), ale generalnie cały czas będziemy jechali w pobliżu linni kolejowej, można uciec do Lipinek, Jabłonowa, Mełna... na dowolnym etapie. Nie marudź, tylko się zbieraj, pakuj sakwy i wio!

1. sldtwa
2. Bartek
3. MARCINHD
4. pieter
5.