Pierwszy etap prowadził do Nowej Wsi i tu zaczęły się komplikacje.
W skład naszej ekipy wchodziły trzy dziewczyny, które silne mocą i chęciami niestety nie były odpowiednio przygotowane. W trosce o ich zdrowie pożegnaliśmy się i już w smutnym, męskim gronie ruszyliśmy dalej - drugi etap - Parski.

Pogoda trochę się poprawiła, miejscami pojawiło się słońce.
Wjechaliśmy na wał przeciwpowodziowy i tym wałem aż na podnóże Łosiowej Góry.
Trzeci etap - ten najciekawszy - prowadził na jej "szczyt". Trasa wiodła przez wysypisko śmieci, co odczuła cała rowerowa brać. Smród jednak musiał ustąpić zapachowi wilgotnego lasu, do którego wjechaliśmy. Tam wreszcie nasze maszyny odetchnęły z ulgą, a ich opony trafiły w teren, do którego zostały stworzone. (Za wyjątkiem jednych trekkingów)

Luzackie podejście do "nawigacji" doprowadziło nas wreszcie na punkt widokowy u "szczytu" Łosiowej Góry. Matematołek - inicjator wyjazdu wyjął broń i celnymi strzałami uwieczniał zdobycie góry na kliszy

 

Czas - nasz jedyny przeciwnik, z którym się "ścigaliśmy" zmusił nas wkrótce do powrotu.
Zaproponowałem trasę zjazdu i tu szczególne przeprosiny dla... pewnego narządu mojego compadre

 

Reasumując, wyjazd był udany (wara się nie zgodzić, bo już napisałem).
Mieliśmy tylko pół godziny opóźnienia w stosunku do zakładanego czasu przejazdu, ale trzeba pamiętać, że trasa uległa małym modyfikacjom. (Nie ma to jak mobilne centrum dowodzenia

 

Oby więcej takich wypadów! Niech moc będzie w waszych nogach.

 

.:t IMO n:.