Wyprawa rowerowa Alpe Adria, czyli jak z Mc'Donalda zlądowaliśmy w Austrii ((o;
- Szczegóły
- Utworzono: środa, 13, luty 2019 17:00
- Poprawiono: czwartek, 28, marzec 2019 20:16
- Opublikowano: środa, 13, luty 2019 21:20
- Matołek
- Odsłony: 2257
Wyprawa rowerowa Alpe Adria,
czyli jak z Mc'Donalda zlądowaliśmy w Austrii ((o;
Wszystko zaczęło się od małej, listopadowej wycieczki do Mc-D w Działowie, czyli niedzielnego pretekstu do wspólnego pokręcenia korbą i spotkania w gronie znajomych. Ciepło wspominam tamten czas, gdzie mogliśmy na rowerach korzystać z przybytku, w teorii dostępnego wyłącznie dla autostradowiczów 
Pamiętam, że była nas dziewiątka, bo zajęliśmy stolik dla ośmiu osób z jedną dostawką. Część z nas zamówiła typowe donaldowe przekąski, a inni herbatkę i ciacho. Każdy, zadowalał się na swój ulubiony sposób. Na dworze był typowy, listopadowy ziąb, choć świeciło słońce, a przy stoliku ciepła, miła i serdeczna atmosfera w gronie sympatycznych rowerowych znajomych. Takie wyjazdy bardzo sobie cenię 
Nie umiem już wykrzesać z pamięci momentu, w którym padło słowo ALPY. Rozpłynąłem się jak zwykle w tej przyjemnej chwili, która trwała. Do porządku przywołało mnie pytanie, czy jadę... ale dokąd? W Alpy. Pewnie! Wtedy właśnie dowiedziałem się, że to nasz kolega Piowini planował od dłuższego czasu rodzinną wyprawę, którą zaproponował się z nami podzielić
Padły szybkie deklaracje, błyskawiczne decyzje i alpejska grupa stanęła w komplecie na start 
Teraz mieliśmy o czym myśleć przez następne miesiące, aż do najbliższego lata
Dzięki Piotrze!
...
CDN, czyli o wyprawie opowiemy w komentarzach na Forum...
Dodaj komentarz na Forum ( już dodano 21 ).
Ps.
Aż mnie ruszyło i przeglądałam moją fotoksiążkę z wyprawy.
Dzień ósmy i dziewiąty, czyli italiańskie lato nad Adriatykiem
...a nawet gorąco, na wspomnienie tych dni
W zderzeniu z Alpami, które zachwycały mnie przy każdym okręceniu głowy, ta część zrobiła na mnie, przynajmniej na początku, mało sympatyczne wrażenie. Upał, zmęczenie i tęsknota za minionym, zmieniły mnie początkowo w straszliwego zrzędę. A to, że kemping tłoczny, że morze uciekło, że plaża jakaś nijaka, a w wodzie roi się od zielska (dobrze, że nie od rekinów
). Teraz mi strasznie głupio...Upał rzeczywiście dawał się we znaki. Ciężko było się zebrać do jakiegokolwiek jeżdżenia, ale szkoda było też siedzieć bezczynnie, kiedy słynne italiańskie lato w pełni, a znane z nadmorskich plaż Grado w zasięgu ręki.
Kemping, na którym dane nam było stacjonować, kusił basenami, sportowymi kompleksami, własną plażą z pomostem i wodnym placem zabaw. Był nawet sklep i ponoć restauracja
Jednak Grado kusiło bardziej, więc trzeba było w końcu wziąć się z upałem za rogi i zwlec na rower.Grado - piękne miasto, położone na lagunie, co sprawia dość sympatyczne wrażenie. Jednak w taki upał, najsympatyczniej robi się wieczorem. Widać było, jak ludzie wyczekują zachodu, a miasto po zmroku tętni życiem. Ludzie odzyskują wigor, można znów oddychać i cieszyć się latem we włoskim kurorcie. Robi się wręcz słodko i romantycznie
Ciepło będę wspominał to miejsce A ponieważ to już koniec tej rozwleczonej w czasie opowieści, pozwolę sobie jeszcze raz serdecznie podziękować naszemu kierownikowi i organizatorowi - Piowiniemu, za wyciągnięcie nas na tę piękną wyprawę. Będę ją jeszcze długo i ciepło wspominał
Dzięki wielkie Piotrze A na deser tradycyjnie wybrane fotki:
Grado - część 1
Grado - część 2
Grado - wyjazd
Pozdrowienia dla wszystkich rowerowych wędrowców
Matołek
